Współczesny kult matronalii dzień kobiet
Matronalia – rzymskie święto obchodzone przez zamężne kobiety (matrony) od 1 marca.
Podczas Matronaliów kobiety udawały się do gaju przy świątyni Junony na Eskwilinie. Składały bogini w ofierze kwiaty i modliły się o szczęście w życiu małżeńskim, zaś w domu wyprawiały poczęstunek dla swoich niewolników. Tego dnia mężczyźni obdarowywali swoje żony prezentami.
Matronalia uważa się za pierwowzór dnia kobiet a za jego twórcę uznaje się Romulusa, legendarnego założyciela Rzymu
Od czasów, kiedy kultura Zachodu tworzyła swoje zręby w antycznej Helladzie, okres przypadający na przednówek czy też przedwiośnie przeznaczony był dla otaczania szczególną czcią bogiń płodności, patronek ognisk domowych i uprawy ziemi. Ma to swoje uzasadnienie nie tylko w religii starożytnych, ale również w astrologii i cyklu przyrody.
Przełom lutego i marca to czas panowania wodnego i żeńskiego znaku Ryb, który już za moment, w dniu równonocy wiosennej, ustąpi miejsca męskiemu i ognistemu znakowi Barana. Jednak ziarno, które ma wykiełkować na wiosnę, już leżało w tym okresie w ziemi i, jak wierzyli nasi przodkowie – w zależności od przychylności Bogini Matki, Demeter czy Junony wydać miało plon, bądź obumrzeć w ziemi na zawsze. Dlatego w tym czasie hojnie składano ofiary bóstwom żeńskim, a kobiety, w szczególności matki i małżonki, cieszyły się większym niż zazwyczaj szacunkiem. Mężczyźni zaś byli zobligowani do dawania swoim połowicom prezentów. Co prawda zapewne nie były to tulipany, goździki, bądź PRL-owskie rajstopy, ale, jak widać, pokłosie dawnych wydarzeń nie znika ze zbiorowej świadomości tak szybko.
Dobrym przykładem na pierwsze oficjalne ,,dni kobiet’’ są rzymskie matronalia, obchodzone ku czci bogini Junony pierwszego marca. Właśnie wtedy rozpoczynały się prace rolne.
W astrologii z mocą kobiecości kojarzone są przede wszystkim dwa ciała niebieskie – Księżyc i Wenus. Siła płodności i siła miłości, to dwa największe atuty w arsenale żeńskich mocy archetypowych.
Oczywiście oprócz siły kobiecych planet i całego panteonu kobiecych bóstw istnieją jeszcze prastare moce, które również są kojarzone z żeńskością. Siły przyrody, zwane potocznie żywiołami, składają się z czterech elementów: dwóch kobiecych i dwóch męskich. Ziemia i woda to domena kobieca, ogień i powietrze – męska.
Również dwanaście znaków zodiaku przepoławia się na takie, które są żeńskiej lub męskiej konotacji.
