Pascha

"29. Następnego dnia, gdy Jan zobaczył zbliżającego się Jeszua, oświadczył: „Oto Baranek Boży.
30. On jest Tym, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie mężczyzna, który istniał przede mną, ponieważ był zapowiedziany wcześniej ode mnie.
31. Ja Go nie znałem, lecz dlatego przyszedłem zanurzać w wodzie, aby tak został objawiony Izraelowi”.
32. Jan zaświadczył również: „Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jakby gołębica i pozostał na Nim.
33. Ja wprawdzie Go nie znałem, lecz Ten, który posłał mnie abym zanurzał w wodzie, zapowiedział mi: «Gdy zobaczysz, że na kogoś zstępuje duch i na nim pozostaje, wiedz, że on będzie zanurzał w duchu świętym».
34. I zobaczyłem to, więc poświadczam: On jest synem bożym”.
35. Następnego dnia Jan stał tam ponownie, a wraz z nim dwóch jego uczniów.
36. A gdy przyjrzał się przechodzącemu Jeszua, rzekł: „Oto baranek boży”."

"48. Ja jestem chlebem życia.
49. Wasi przodkowie jedli na pustyni mannę, ale pomarli.
50. To jest natomiast chleb, który zstępuje z nieba, aby każdy, kto go spożyje, nie zaznał śmierci.
51. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Ktokolwiek będzie spożywał ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata”.
52. Wtedy Judejczycy zaczęli się sprzeczać między sobą, pytając: „Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?”.
53. Jeszua więc oświadczył: „Uroczyście zapewniam was: Jeśli nie będziecie spożywali ciała syna człowieczego i pili Jego krwi, nie będziecie mieli życia w sobie [myśleli i postępowali tak jak on].
54. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne a Ja wskrzeszę go w dniu ostatecznym.
55. Bo moje ciało naprawdę jest pokarmem, a moja krew naprawdę jest napojem.
56. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, pozostaje we Mnie, a Ja w nim.
57. Podobnie jak Mnie posłał Ojciec, który żyje, i jak Ja żyję dzięki Ojcu, tak również ten, kto Mnie spożywa, będzie żył dzięki Mnie.
58. To jest właśnie chleb, który zstąpił z nieba; inny od tego, jaki jedli przodkowie i pomarli. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.
59. O tym mówił Jeszua w synagodze, gdy nauczał w Kafarnaum."

"32. A czytał następujący fragment Pisma: Prowadzą go jak owcę na zabicie, a On jak baranek, gdy go strzygą, milczy i nie otwiera ust swoich.
33. Został poniżony i wyjęty spod prawa. Któż może opowiedzieć o Jego pokoleniu, skoro Jego życie zabrane zostało z ziemi?
34. A urzędnik zapytał Filipa: „Powiedz mi, proszę, o kim pisze prorok? O sobie samym czy też o kimś innym?”.
35. Wtedy Filip, wychodząc od przeczytanego tekstu Pisma, opowiedział mu Ewangelię o Jeszua."

"6 Tam znajdowała się studnia Jakuba. Jeszua, zmęczony przebytą drogą, usiadł obok studni, a było to około godziny szóstej.
7. Nadeszła wtedy kobieta — Samarytanka, aby zaczerpnąć wody. Jeszua poprosił ją: „Daj Mi się napić”.
8. Jego uczniowie natomiast poszli do miejscowości, aby kupić coś do jedzenia.
9. Kobieta odparła jednak: „Jakże Ty, Judejczyk, możesz prosić mnie, kobietę samarytańską, o wodę?”. Judejczycy bowiem nie utrzymują kontaktu z Samarytanami.
10. Na jej słowa Jeszua odpowiedział: „Gdybyś znała dar boży, a także wiedziała, kim jest Ten, kto ci rzekł: «Daj Mi się napić», to byś Go poprosiła, a On dałby ci wody żywej”.
11. Kobieta zawołała wtedy: „Panie, przecież Ty nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka. Skąd więc weźmiesz wodę żywą?
12. Czyżbyś był większy od naszego ojca Jakuba, który dał nam tę studnię? Zresztą on sam z niej korzystał, jego synowie i trzody”.
13. Wówczas Jeszua oznajmił jej: „Każdy, kto pije tę wodę, nadal będzie odczuwał pragnienie.
14. Kto natomiast napije się wody, którą ja mu dam, już nigdy więcej nie będzie odczuwał pragnienia, gdyż woda, którą mu dam, stanie się w nim obfitym źródłem na życie wieczne[będzie myślał jak On]".
15. Kobieta poprosiła więc: „Panie, daj mi takiej wody, abym już więcej nie odczuwała pragnienia i nie musiała przychodzić tutaj i czerpać”."

"37. A w ostatni dzień święta, w Hoszanę Rabbę, Jeszua stanął i zawołał: "Jeśli ktoś jest spragniony, niech wciąż przychodzi do mnie i pije!
38. Kto pokłada swą ufność we mnie, jak mówi Tanach, rzeki wody żywej popłyną z samej głębi jego istoty!""