Nów

Kalendarz hebrajski w biblijnych czasach oparty był głownie na księżycu (kalendarz księżycowy), z każdym kolejnym miesiącem zaczynającym się pojawiającym sierpem księżyca po nocy bezksiężycowej czyli ciemny księżyc.
W starożytnych czasach, fazy księżyca zawsze były wyznaczane na podstawie wyliczeń astronomicznych [podobnie było i z innymi ciałami astronomicznymi – np. cywilizacje takie jak egipska, chińska, majów zaskakuje naukowców precyzją wyliczeń ruchu ciał niebieskich, cywilizacji nie mających komputerów].

„Pierwszy komputer” ma 2000 lat

Natomiast wyznaczenie Nowego Roku[na wiosnę] – Rosz Haszana zawierał jeden warunek, był wyznaczany ostatniego dnia miesiąca Adar kiedy członkowie Rady Najwyższej zbierali się w jerozolimskim sądzie zwanym Beit Ya’azek, gdzie oczekiwali na świadectwo dwóch niezależnych i zaufanych świadków, którzy zeznać mieli, czy dojrzał jęczmień na polach [ziarno przeszło z tzw. fazy mleczka w stałą – jęczmień dojrzewa do zbioru w tamtym rejonie dużo później], i na tej podstawie ogłaszany był [dęto w szofar] Rosz HaSzana [Głowa roku]. Następnie rozsyłani byli posłańcy, aby obwieścić ludziom początek roku i pierwszy dzień pierwszego miesiąca [Abib / Nisan].

Pojawiający się “sierp książyca” – niezależnie, czy go widzisz czy nie – ustanawia pierwszy dzień miesiąca w kalendarzu Boga JHWH

Misznah została spisana pomiędzy 70 a 200 r. n. e., natomiast Gemara (druga część Talmudu), pomiędzy 350 a 500 r. n. e.
Obie tworzą Talmud. Jeden z autorów księgi Gemara, tzw. rabin Hillel II (330-365 n.e.), wyznaczył stały, tzw. ‘Ustalony Kalendarz’, oparty na metodzie przeliczeń biorących pod uwagę koniunkcję Słońca, Księżyca i Ziemi, znanej w Gemara jako „Ukryty Księżyc / Ciemny Księżyc”.
Hillel uczynił to, aby Żydzi [gdziekolwiek będą] mogli kierować się tym samym, wykalkulowanym z góry kalendarzem.

Niestety żydowska społeczność i inne grupy religijne używają po dziś dzień kalendarza Hillego, uważając fazę całkowitego zakrycia Księżyca za pierwszy dzień miesiąca i w ten sposób utrzymują święta, dni i tradycje ustanowione przez człowieka, a nie przez Boga JHWH.
Kiedy Gemara, druga część Talmudu, została ukończona ok. 500 r.n.e, wprowadziła wiele nowych praw, które były rezultatem rabinicznych dyskusji. Zmieniła ona sposób ustalania dni.

Księga Henocha rozdział 78:14 potwierdza, że faza całkowitego zakrycia Księżyca jest końcem miesiąca, a nie początkiem:

“Po stronie, po której ukazuje się światło księżyca, znowu ubywa [księżyca] aż do zupełnego zaniku jego światła i dni miesiąca dochodzą do końca, jego krąg pozostaje pusty, bez światła.”

Błędnym poglądem jest wyznaczanie początku miesiąca księżyca tylko przez obserwację. Często ze względów pogodowych, sierp księżyca widać 2-3 dni później. W ten sposób gubi się w dniach Święto Paschy i Święto Szałasów, gdyż one powinny wypadać w środku miesiąca czyli w pełnię księżyca a nie 2-3 dni później [o tym milczą propagatorzy metody obserwacyjnej w wyznaczaniu początku miesiąca].

Także kalendarz Hillela II zawiera dwa poważne błędy:
1 – Zmienił pojęcie Nowiu Księżyca.
2 – Ustalona standardowa długość miesiąca w okresie 19-letniego cyklu, nie uwzględniając precesji kuli ziemskiej [tego Hillel wtedy nie wiedział] i wyznaczenie kolejnych lat księżycowych na tak długi czas rozmyło się z biegiem czasu z rzeczywistością. Podobny błąd zawierał kalendarz juliański.

Dlatego obecnie Kalendarz Hillela, który zachowują zwolennicy Judaizmu Rabinicznego się nie sprawdza i jest niezgodny z Biblią.

Podsumowując, pojawiający się sierp księżyca każdy, kto ma smartfona jest w stanie sam określić [aplikacja], natomiast czy w Erec Izrael dojrzał jęczmień aby wyznaczyć miesiąc Abib, można się dowiedzieć ze stron Izraela.

“14. I rzekł Bóg: Niech powstaną jasne światła na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy i stały się znakami świąt, dni i lat!
15. Niech będą jasnymi światłami na sklepieniu nieba, aby oświecały ziemię. I stało się tak.
16. Uczynił więc Bóg dwa wielkie, jasne światła: światło większe, aby panem było dnia, i światło mniejsze, by panem było nocy; a także i gwiazdy.
17. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby oświecały ziemię,
18. a panując nad dniem i nocą oddzielały światło od ciemności. I widział Bóg, że to jest dobre.”

Rodzaju 1:14-18

“i stały się znakami świąt” jest użyta tu liczba mnoga [każdy przekład używa l.mn] – czyli oprócz księżyca słońce także jest wyznacznikiem moadim?!

Nawiasem mówiąc każdy bierze tylko księżyc za wyznacznik, dlatego co “społeczność” do inna data.

Każde święto wymienione w Kapłańskiej 23 rozdziale zgodnie z Rodzaju 1:14-18 powinno wypaść w jakąś ścisłą fazę księżyca [wyjątkiem jest jom kippur].

Jak słońce może być obok księżyca wyznacznikiem moadim?

Najprostszą formą zegara słonecznego jest cykl dzienny czyli zachód i wschód słońca.

Jeżeli astronomiczny nów [ciemny księżyc]
czasu lokalnego wypada w ciągu danego dnia [trwający od zachodu do zachodu słońca],
to następny dzień [trwający od zachodu do zachodu słońca]
jest 1 dniem nowego miesiąca.

Szalom